نگاهی به پرونده های جنسی ترامپ

تا کنون دست‌کم ۲۶ زن ترامپ را به رفتارهای جنسی نامناسب، از آزار و لمس بدون رضایت گرفته تا تجاوز، متهم کرده‌اند.

بسیاری از این زنان در جریان کارزار انتخابات ۲۰۱۶ (پس از انتشار نوار مشهور Access Hollywood) به صورت علنی قدم پیش گذاشتند.

ترامپ همواره تمامی این اتهامات را انکار کرده و آنها را ساختگی و انگیزه‌دار سیاسی خوانده است. او در واکنش به اتهامات، شاکیان را «دروغگو» نامیده و حتی در سال ۲۰۱۶ تهدید کرد همه آنان را تحت پیگرد قرار خواهد داد. هرچند تاکنون به تهدید خود عمل نکرده است.

در مواردی نیز وکلای ترامپ گفتند که زنان مزبور «جذابیت کافی» برای ترامپ نداشتند و بنابراین ادعای تعرض باورکردنی نیست.

این گزارش به طور جامع تمام اتهامات و پرونده‌های جنسی مرتبط با ترامپ را تا سال ۲۰۲۵ بررسی می‌کند و وضعیت نهایی یا کنونی هر کدام را توضیح می‌دهد. همچنین به اظهارات جنجالی خود ترامپ در موضوعات جنسی و تلاش‌های او برای سرپوش گذاشتن بر روابط نامشروع پرداخته خواهد شد.

اتهامات آزار و تعرض جنسی علیه دونالد ترامپ

در طی سال‌های گذشته، ده‌ها زن به صورت علنی ترامپ را به آزار جنسی (از جمله لمس بدون رضایت، بوسیدن اجباری یا دست‌درازی) و حتی تجاوز متهم کرده‌اند. در ادامه به تفکیک زمان، مهم‌ترین این شاکیان حقیقی و ادعاهایشان بررسی می‌شود. جزئیات شامل نام شاکی، زمان و مکان وقوع ادعایی حادثه، شرح اتهام، واکنش ترامپ و سرنوشت حقوقی یا رسانه‌ای هر پرونده است.

دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰: از ادعای تجاوز همسر تا موارد پیش از شهرت سیاسی

ایوانا ترامپ (۱۹۸۹)

ایوانا همسر اول ترامپ در جریان طلاقشان ادعا کرد که ترامپ در سال ۱۹۸۹ او را مورد تجاوز جنسی خشونت‌آمیز قرار داده است.

بنابر کتابی که متن اظهارات قسم‌خورده او در ۱۹۹۰ را نقل کرده، ترامپ پس از یک عمل جراحی دردناک با عصبانیت به ایوانا حمله کرده، موهای او را کشیده و به زور به او تعرض کرده است.

ایوانا بعدها گفت در آن واقعه احساس «نقض‌شدن» داشته اما نمی‌خواست از کلمه «تجاوز» در معنای کیفری آن استفاده کند.

وی سپس این ماجرا را در بیانیه‌ای تخفیف داد و ترامپ را «دوست بسیار خوب خود» خواند.

ترامپ نیز روایت تجاوز را قویاً تکذیب کرد و وکیلش (مایکل کوهن) در سال ۲۰۱۵ حتی ادعا کرد «از نظر حقوقی ممکن نیست شوهر به همسرش تجاوز کند» (اظهاری که بعداً بابت آن پوزش خواست).

نتیجه: این اتهام هرگز به دادگاه کیفری نرفت و ایوانا پس از طلاق سکوت کرد؛ او در سال ۲۰۲۲ درگذشت.

جیل هارث (۱۹۹۲)

طراح و تاجر اهل نیویورک بود که در سال ۱۹۹2 به همراه نامزدش با ترامپ معامله کاری داشت. او می‌گوید در یک ضیافت شام کاری، ترامپ دستش را روی ران او برده و بین پاهایش گذاشته است.

یک ماه بعد، زمانی که برای جشن قرارداد به مارالاگو (عمارت ترامپ در فلوریدا) رفته بودند، ترامپ با زور سعی در بوسیدن و دست‌مالی او در اتاق خواب داشت. هارث در سال ۱۹۹۷ از ترامپ به خاطر تعرض جنسی و آزار مداوم شکایت کرد، اما بعداً این دادخواست را پس گرفت؛ به گفته خودش چون برای حل‌وفصل یک اختلاف مالی جداگانه با ترامپ، مجبور به پس گرفتن شکایت شده بود.

ترامپ اتهامات او را مضحک خواند و منکر هرگونه تماس نامناسب شد.

جیل هارث در مصاحبه‌های بعدی تأکید کرد که همچنان پای حرفش ایستاده است.

نتیجه: پرونده حقوقی در سال ۱۹۹۷ با توافق ختم شد و شکایت پس گرفته شد؛ هارث دیگر این موضوع را پیگیری قانونی نکرد.

کتی هلر (۱۹۹۷)

کتی هلر، که مهمان ضیافت روز مادر ۱۹۹۷ در مارالاگو بود، می‌گوید هنگام معرفی خود به ترامپ، او دستش را گرفت و بدون اجازه به زور او را بوسید. وقتی هلر عقب کشید و مخالفت کرد، ترامپ دوباره تلاش کرد و لب‌هایش را نزدیک صورت او آورد؛ این اتفاق در برابر چشمان خانوادهٔ هلر رخ داد.

او اولین بار در مصاحبه با گاردین این ماجرا را فاش کرد.

کمپین ترامپ بلافاصله این ادعا را تکذیب و آن را «اتهامی کذب» توصیف کرد و گفت «محال است چنین واقعه‌ای در مکان عمومی مارالاگو رخ دهد و ۲۰ سال کسی از آن حرفی نزند.»

نتیجه: پرونده‌ای مطرح نشد اما هلر در رسانه‌ها چند بار داستان خود را بازگو کرده است؛ ترامپ همواره آن را تکذیب کرده است.

تمپل تَگارت مک‌دووِل (۱۹۹۷)

ملکه زیبایی ایالت یوتا در سال 1997 که ۲۱ سال داشت. او می‌گوید وقتی در مسابقه میس USA شرکت کرده و برای اولین بار با ترامپ (مالک برگزارکننده مسابقه) روبرو شد، ترامپ بدون هیچ حرفی ناگهان مستقیماً لب‌هایش را بوسید.

تگارت نخست این داستان را در مه ۲۰۱۶ به نیویورک تایمز گفت.

ترامپ همان زمان پاسخ داد که «اصلاً این شخص را نمی‌شناسد» و اصولاً تمایلی به بوسیدن لب غریبه ها ندارد.

او ادعای تگارت را قویاً رد کرد و گفت «اگر چنین اتفاقی در فضای عمومی افتاده بود، همه دیده بودند»

نتیجه: شکایتی مطرح نشد. تگارت صرفاً روایت خود را در رسانه‌ها بیان کرد و در سال‌های بعد بر درستی آن اصرار داشت.

کارنا ویرجینیا (۱۹۹۸)

مربی یوگا که ادعا می‌کند در حاشیه مسابقات تنیس اُپن آمریکا ۱۹۹۸ در نیویورک، ترامپ به او نزدیک شده و ضمن خیرّه شدن، اظهارات ناشایست درباره ظاهرش داشته است سپس ترامپ بازوی او را گرفته و دستش را به سینهٔ او مالیده است.

ویرجینیا که آن زمان ۲۷ سال داشت، می‌گوید از ترس عقب کشیده و ترامپ گفته: «نمی‌دانی من کی‌ام؟»

او این داستان را اولین بار در کنفرانس خبری (اکتبر ۲۰۱۶) تعریف کرد و بعدها از طریق وکیلش تکرار نمود.

ترامپ هیچ‌گاه پاسخ مشخصی به این اتهام او نداده است.

نتیجه: پرونده قضایی تشکیل نشد؛ این ادعا در شمار اتهامات عمومی علیه ترامپ باقی مانده است.

ای. جین کارول (حدود ۱۹۹۶)

ای. جین کارول ستون‌نویس مجله و نویسنده، ادعا می‌کند ترامپ اواسط دهه ۹۰ (حدود پاییز ۱۹۹۵ یا بهار ۱۹۹۶) در اتاق پرو یک فروشگاه لوکس (برگدورف گودمن نیویورک) به او تجاوز کرده است.

کارول در ژوئن ۲۰۱۹ طی انتشار بخشی از کتاب خاطراتش این اتهام را فاش کرد.

او روایت می‌کند ترامپ در فروشگاه با او مواجه شده و به بهانه کمک برای انتخاب لباس زیر زنانه، او را به اتاق پرو کشانده؛ سپس به‌زور او را به دیوار فشرده، زیرپوشش را پاره کرده و آلتش را به داخل او فرو کرده است.

کارول می‌گوید بلافاصله به دو دوست نزدیکش موضوع را گفته بود که هردو این روایت را تأیید کرده‌اند.

واکنش ترامپ بسیار تند بود: او گفت «حتی این زن را نمی‌شناسم»، او را متهم به دروغ‌گویی برای فروش کتاب کرد و اظهار داشت «او تیپ من نیست».

کارول در سال ۲۰۱۹ از ترامپ بابت افترا (انکار و توهین به او) شکایت مدنی کرد. سرانجام در مه ۲۰۲۳ هیأت منصفه دادگاهی در نیویورک ترامپ را در این پرونده مسئول «سوء‌استفاده جنسی» از کارول شناخت و بابت آسیب و افترا مجموعاً ۵ میلیون دلار خسارت تعیین کرد.

(هیأت منصفه اتهام تجاوز را مصداق نیافت اما تعرض جنسی را وارد دانست).

این نخستین‌بار است که ترامپ در دادگاه به خاطر آزار جنسی زنی محکوم به پرداخت غرامت می‌شود. ترامپ درخواست تجدیدنظر داده و همزمان کارول دعوای افترا‌ی دیگری علیه ترامپ (به خاطر اظهارات پس از صدور حکم) مطرح کرده که در سال ۲۰۲۵ در جریان است.

دهه ۲۰۰۰: سوءرفتار با کارمندان و شرکت‌کنندگان مسابقات

بریجیت سالیوان (۲۰۰۰) – برنده عنوان دوشیزه نیوهمپشر در مسابقات Miss USA 2000.

او می‌گوید ترامپ (مالک مسابقات ملکه زیبایی) در رختکن مسابقه بدون اجازه وارد شد در حالی که بسیاری از دختران در حال تعویض لباس بودند. به گفته سالیوان، ترامپ با افتخار آنجا ایستاد و همه را تماشا ‌کرد و لبخند می‌زد.

این رویداد در پشت صحنه سالن همایش‌های شهر گری در ایندیانا رخ داد و مأمور امنیت به ترامپ هشدار داده بود که داخل اتاق دختران برهنه هستند، اما ترامپ بی‌اعتنا وارد شد.

یکی دیگر از شرکت‌کنندگان ۲۰۰۰ (تاشا دیکسون) نیز مستقل از سالیوان تأیید کرده که ترامپ عادت داشته به‌طور ناگهانی وارد اتاق تعویض لباس دختران شود.

ترامپ خود در مصاحبه‌ای اعتراف کرده بود چون مالک این مسابقات است، خود را مجاز می‌داند هر زمانی پشت‌صحنه برود و از برهنگی دختران دیدن کند.

نتیجه: هرچند این رفتار نقض حریم خصوصی رقبا بود، اما عنوان اتهام کیفری به خود نگرفت؛ فقط به‌عنوان نمونه‌ای از رفتار ناشایست ترامپ در رسانه‌ها گزارش شد.

سامانتا هالوِی (۲۰۰۶) – نماینده کارولینای شمالی در مسابقه Miss USA 2006.

او گزارش کرده که ترامپ هنگام بازدید از پشت صحنه رقابت‌ها، نگاهی ابزاری به دختران داشته و آنها را مثل «یک گله حیوان» وارسی می‌کرده است. هالوِی از جمله زنانی بود که دسامبر ۲۰۱۷ (پس از شروع جنبش #MeToo) در یک نشست خبری به همراه جسیکا لیدز و ریچل کروکس ظاهر شد و خواستار بررسی دوباره اتهامات علیه ترامپ توسط کنگره شد.

ترامپ به سخنان او پاسخ مستقیمی نداد ولی کاخ سفید بیانیه‌ای صادر کرد که تمام این زنان انگیزه سیاسی دارند و مردم با رأی خود در انتخابات ۲۰۱۶ «پاسخ لازم را داده‌اند».

جسیکا لیدز (دهه ۱۹۷۰)

لیدز می‌گوید حدود ۳۰ سال قبل، در یک پرواز تجاری کنار ترامپ در کلاس یک هواپیما نشسته بود که ترامپ ناگهان شروع به لمس و دست‌مالی او کرد. او در اکتبر ۲۰۱۶ به نیویورک تایمز گفت که ترامپ بدون اجازه دستش را زیر دامن او برده و سینه‌ها و بدنش را لمس ‌کرده است؛ لیدز از ترس صندلی خود را ترک کرده و به عقب هواپیما پناه برد.

لیدز همچنین در دسامبر ۲۰۱۷ در برنامه تلویزیونی مِگین کلی جزئیات بیشتری را بازگو کرد.

نتیجه: پرونده قضایی مطرح نشد؛ با این حال شهادت لیدز به‌عنوان الگوی رفتاری ترامپ در دادگاه مدنی کارول (۲۰۲۳) ارائه شد و هیأت منصفه روایت او را معتبر دانست.

ریچل کروکس (۲۰۰۵)

کروکس در سال ۲۰۰۵ یک منشی ۲۲ ساله در برج ترامپ بود. او ادعا کرد هنگامی که خود را به ترامپ معرفی کرد، ترامپ در همان برخورد اول به زور او را بوسید. به گفته کروکس، «خیلی نامناسب بود؛ انگار من آنقدر بی‌اهمیت بودم که [ترامپ] فکر کرد هرکاری بخواهد می‌تواند بکند.»

کروکس داستانش را همزمان با جسیکا لیدز در نیویورک تایمز (۲۰۱۶) مطرح کرد.

ترامپ هر دو داستان را تکذیب کرد و حتی روزنامه تایمز را به شکایت تهدید نمود (که عملی نشد).

کروکس نیز در کنفرانس دسامبر ۲۰۱۷ همراه لیدز حضور یافت و خواستار پاسخگویی ترامپ شد.

نتیجه: اقدام قضایی صورت نگرفت؛ ترامپ انکار کرده و کروکس همچنان بر گفته‌هایش استوار است.

ناتاشا استویانوف (۲۰۰۵)

خبرنگار مجله People بود که برای تهیه گزارش به مارالاگو (عمارت ترامپ) رفت. او مدعی است وقتی ملانیا ترامپ (که آن زمان باردار بود) برای تعویض لباس لحظه‌ای اتاق را ترک کرد، ترامپ او را به دیوار چسباند و با زور زبانش را در دهان او فرو برد. استویانوف می‌گوید خدمتکاری در لحظه وارد شد و ماجرا خاتمه یافت. این اتفاق حوالی سال ۲۰۰۵ در عمارت مارالاگو رخ داده است. داستان او اکتبر ۲۰۱۶ در مجله پیپل منتشر شد.

ترامپ انکار کرد و آن را داستان‌سرایی رسانه‌های مخالف خواند. چند همکار و دوستان استویانوف تأیید کردند که او همان موقع ماجرا را برایشان تعریف کرده بود.

نتیجه: شکایتی مطرح نشد اما استویانوف در سال ۲۰۲۳ به عنوان شاهد در دادگاه کارول شهادت داد تا الگوی رفتاری ترامپ را نشان دهد.

جولیت هادی (حدود ۲۰۰۵)

مجری سابق شبکه Fox News فاش کرد که ترامپ حدود سال ۲۰۰۵ یا ۲۰۰۶، هنگامی که او در برج ترامپ با وی ملاقات داشته، به‌طور ناگهانی تلاش کرده او را در آسانسور ببوسد. هادی که آن زمان یک خبرنگار جوان بود، این موضوع را سال‌ها بعد (۲۰۱۷) علنی کرد و گفت از این حرکت شوکه شده بود ولی مقاومت کرده و فاصله گرفته است. ترامپ درباره این ادعا اظهار نظر علنی نکرد.

نتیجه: این ادعا نیز صرفاً در فضای رسانه‌ای مطرح شد و پیگیری حقوقی نداشت.

جسیکا دریک (۲۰۰۶)

هنرپیشه فیلم‌های بزرگسال که ادعا دارد ترامپ در جریان یک مسابقه گلف در سال ۲۰۰۶ او را به زور بوسیده و سپس برای همراهی‌اش در اتاق هتل، به او پیشنهاد ۱۰ هزار دلار پول داده است.

جسیکا دریک در اکتبر ۲۰۱۶ طی کنفرانسی خبری این موضوع را مطرح کرد. ترامپ از طریق سخنگوی ستادش این ادعا را کاملاً کذب و تلاشی برای جلب توجه توصیف کرد.

نتیجه: هیچ دادخواست یا شکایتی از سوی او دنبال نشد.

نینّی لاکسانِن (۲۰۰۶)

دوشیزه فنلاند ۲۰۰۶ که می‌گوید هنگام شرکت در برنامه‌های رسانه‌ای آن سال در نیویورک، ترامپ او را برای عکس گرفتن دعوت کرد و در حین عکس دستش را روی باسن او گذاشت و فشار داد. این اتفاق به گفته او در خارج از استودیوی برنامه Late Show رخ داده است. لاکسانن این موضوع را اکتبر ۲۰۱۶ در مصاحبه با یک روزنامه فنلاندی مطرح کرد. ترامپ واکنشی نشان نداد. نتیجه: پیگیری حقوقی نشده و تنها در فهرست اتهامات عمومی ثبت است.

کارِن جانسون (اوایل دهه ۲۰۰۰) – زنی که در کتابی تحقیقی (۲۰۱۹) هویتش با نام مستعار ذکر شد و بعدها با نام کارن جانسون شناخته شد. او مدعی است ترامپ در یک مهمانی شب سال نو حدود سال ۲۰۰۰ یا ۲۰۰۱، او را بدون رضایت سفت بغل کرده و دستش را به زور بین پاهای او برده است. وی این واقعه را «وحشتناک» توصیف کرد. ترامپ به این ادعا واکنشی نشان نداد.

نتیجه: این داستان نیز در ردیف اتهامات رسانه‌ای باقی مانده و به دادگاه نرسید.

سامر زِرووس (۲۰۰۷)

شرکت‌کننده برنامه تلویزیونی The Apprentice (شاگرد ترامپ) در سال ۲۰۰۵ بود. او می‌گوید پس از برنامه، ترامپ را برای فرصت‌های شغلی ملاقات کرده و ترامپ در سال ۲۰۰۷ در اتاق هتلی در بورلی‌هیلتون ناگهان او را بوسیده، سینه‌اش را لمس کرده و به اندام‌های جنسی‌اش دست زده است.

زرووس در اکتبر ۲۰۱۶ با برگزاری کنفرانس خبری این ادعا را مطرح کرد و ترامپ را به تعرض متهم نمود. ترامپ او را دروغگو خواند و گفت هرگز چنین کاری نکرده است. پس از اینکه ترامپ علناً او را متهم به جعل داستان کرد، سامر زرووس در سال ۲۰۱۷ علیه ترامپ شکایت افترا تنظیم کرد.

این پرونده سال‌ها در دادگاه نیویورک در جریان بود (با تلاش ترامپ برای رد آن به دلیل مصونیت در زمان ریاست‌جمهوری). سرانجام زرووس در سال ۲۰۲۱ به‌طور ناگهانی شکایت خود را پس گرفت و اعلام کرد دیگر نمی‌خواهد پیگیری کند. جزئیات توافق احتمالی فاش نشد.

نتیجه: پرونده مختومه شده است؛ ترامپ هیچ غرامتی نپرداخت و هردو طرف به زندگی خود ادامه دادند.

آلوَا جانسون (۲۰۱۶)

کارمند ستاد انتخابات ترامپ در سال ۲۰۱۶ بود که در فوریه ۲۰۱۹ ادعا کرد ترامپ در خلال تجمعی انتخاباتی در ایالت فلوریدا (اوت ۲۰۱۶) تلاش کرده او را ناخواسته ببوسد. جانسون گفت ترامپ به هنگام خداحافظی دستش را گرفت و کوشید لب‌هایش را ببوسد که او روی برگرداند و این بوسه به گونه‌اش خورد.

او این رفتار را ناخوشایند و ناروا دانست. آلووا جانسون در سال ۲۰۱۹ علیه ترامپ شکایت مدنی به اتهام آزار جنسی و تبعیض جنسیتی مطرح کرد، اما چند ماه بعد خودخواسته آن را پس گرفت و وکلایش اعلام کردند به اهداف موکل در روشن‌گری افکار عمومی رسیده‌اند. ترامپ این ادعا را ساختگی خواند و به انتشار ویدئویی استناد کرد که به زعم تیم حقوقی‌اش «عادی بودن» برخورد را نشان می‌داد.

نتیجه: پرونده توسط شاکی مختومه شد و دادگاه به ماهیت اتهام نپرداخت.

تقریباً تمام این اتهامات از سوی ترامپ رد شده‌اند و او تاکنون مسئولیت حقوقی عمده‌ای بابتشان متحمل نشده بود. بسیاری از ادعاها به دلیل گذشت زمان مشمول مرور شدند یا شاکیان تمایلی به پیگیری یا امکان آن را نداشتند. تنها مواردی که به دادگاه کشیده شد دعاوی مدنی بود: یکی پرونده افترا سامر زرووس (که بدون نتیجه مختومه شد) و مهم‌تر از آن، پرونده ای. جین کارول که به پیروزی تاریخی شاکی انجامید.

این رأی هیأت‌منصفه در سال ۲۰۲۳ اولین محکومیت حقوقی ترامپ بابت سوءرفتار جنسی است. سایر زنان نیز هرچند در دادگاه پیروز نشدند، با مطرح کردن داستانشان در رسانه‌ها کوشیدند چهره واقعی ترامپ را افشا کنند. ترامپ در واکنش، افزون بر انکار، بعضاً به حمله شخصی به ظاهر یا صداقت آنان متوسل شده است (برای نمونه: «او آنقدری جذاب نیست که من بخواهم تعرض کنم».

اظهارات و رفتارهای جنجالی ترامپ در مسائل جنسی

علاوه بر شکایات رسمی، خود ترامپ بارها با گفته‌ها و رفتارهای جنسی توهین‌آمیز خبرساز شده است. حتی پیش از ورود به سیاست، لاف‌زنی‌ها و سخنان ضبط‌شده‌ای از او موجود است که دیدگاه او به زنان را نشان می‌دهد. در ادامه به چند نمونه شاخص اشاره می‌شود که اگرچه الزاماً شکایت حقوقی در پی نداشتند، اما رسوایی بزرگی در افکار عمومی به‌پا کردند:

نوار “Access Hollywood” (سال ۲۰۰۵/انتشار ۲۰۱۶)

در اکتبر ۲۰۱۶، در اوج کارزار انتخابات ریاست‌جمهوری، واشینگتن‌پست ویدئویی از سال ۲۰۰۵ را فاش کرد که در آن ترامپ هنگام گفت‌وگو با مجری برنامه Access Hollywood (بیلی بوش) به شکل وقیحانه‌ای از زنان صحبت می‌کرد.

ترامپ در این مکالمه که به‌طور مخفیانه ضبط شده بود، با افتخار از تلاش برای رابطه با زنی متأهل سخن می‌گوید و همچنین عباراتی را به زبان می‌آورد که به سرعت بدنام شد: «وقتی آدم مشهور باشد [زنان] می‌گذارند هر کاری بخواهی بکنی… [می‌توانی] چنگ بیندازی و از *** آنها را بگیری»

این سخنان که عملاً به تعرض جنسی افتخار می‌کرد، جامعه آمریکا را شوکه کرد. ترامپ ابتدا این اظهارات را «گفت‌وگوی رختکن» و شوخی دانست و عذرخواهی کرد که «اگر کسی رنجیده، متأسف است» اما بعدها حتی اصالت نوار را هم زیر سؤال برد.

با این حال، این افشاگری باعث شد موجی از زنان (که پیش‌تر سکوت کرده بودند) جری‌تر شوند و پس از انتشار این نوار، «سیل» تازه‌ای از شاکیان علیه ترامپ به رسانه‌ها آمد.

اظهارات درباره دخترش ایوانکا

ترامپ چندین بار به طور بحث‌برانگیزی درباره جذابیت ظاهری دخترش، ایوانکا ترامپ، صحبت کرده است. مشهورترین مورد در برنامه تلویزیونی «The View» در سال ۲۰۰۶ رخ داد؛ زمانی که مجری به زیبایی ایوانکا اشاره کرد، ترامپ با خنده گفت: «قبلاً گفته‌ام اگر ایوانکا دخترم نبود، شاید با او قرار می‌گذاشتم!»

چنین جمله‌ای که نوعی تمسخر مرزهای اخلاقی پدر-فرزندی بود، با واکنش منفی گسترده روبرو شد. همچنین گزارش شده ترامپ در مصاحبه‌های رادیویی (مثلاً با هاوارد استرن) هم درباره بدن ایوانکا با لحن جنسی اظهارنظر کرده است.

مثلاً استرن در سال ۲۰۰4 ایوانکا را «یک تکه خوشگل» نامید و پدرش تأیید و تشکر کرد. این گونه اظهارات موجب انتقاد شد که ترامپ حتی به نزدیکانش هم نگاه ابزاری جنسی دارد.

سایر اظهارات جنسی توهین‌آمیز

ترامپ سابقه طولانی در بیان کلمات تحقیرآمیز نسبت به زنان دارد. مثلاً بارها زنان را بر اساس ظاهر «درجه‌بندی» کرده یا آنان را «خوک»، «سگ» و… خطاب کرده است.

او یک بار درباره مجری زن (روزنامه‌نگار مگین کلی) گفت «خون از چشمانش و جای دیگرش بیرون می‌زد» که اشاره‌ای جنسی-توهین‌آمیز به قاعدگی بود. همچنین در دهه ۱۹۹۰، ویدئویی ضبط شده که ترامپ در حال گفتگو با دختران 14 ساله‌ای در یک مرکز خرید است و وقتی دختران می‌گویند دبیرستانی‌اند، او دور شدنشان به دوربین می‌گوید: «صبر کنید 10 سال دیگه با یکی‌شان قرار می‌گذارم».

این قبیل سخنان، چه به شوخی چه جدی، باعث تثبیت تصور عمومی شد که ترامپ دیدگاهی جنسیت‌زده و هوس‌بازانه نسبت به زنان (حتی کم‌سن) دارد.

پرداخت حق‌السکوت و پنهان‌کاری روابط نامشروع

ترامپ پیش و حین دوران ریاست‌جمهوری با چندین رسوایی مربوط به روابط خارج از ازدواج و تلاش برای مخفی‌نگه‌داشتن آنها مواجه شد. دو مورد مشهور عبارت‌اند از استورمی دنیلز (بازیگر فیلم بزرگسالان) و کارن مک‌دوگال (مدل سابق پلی‌بوی) که هر دو مدعی رابطه جنسی با ترامپ در سال ۲۰۰۶ بودند. کمپین انتخاباتی ترامپ در سال ۲۰۱۶ با همکاری وکیل شخصی‌اش و یک مؤسسه رسانه‌ای، به این دو زن حق‌السکوت پرداخت تا داستانشان را علنی نکنند.

این اقدامات بعدها خود به پرونده‌های قضایی مهمی تبدیل شد. در این بخش جزئیات این پول‌های پنهانی (hush money) و سرنوشت آنها بررسی می‌شود:

استورمی دنیلز (Stephanie Clifford)

ترامپ در سال ۲۰۰۶ (مدتی پس از تولد فرزندش بارون) با استورمی دنیلز، بازیگر فیلم‌های پورنو، در جریان یک مسابقه گلف در دریاچه تاهو ملاقات کرد و بنا به ادعای دنیلز، آن‌ها یک رابطه جنسی کوتاه‌مدت داشتند.

این اتفاق در حالی بود که ملانیا ترامپ تازه زایمان کرده بود. هنگامی که ترامپ نامزد ریاست‌جمهوری شد، دنیلز در صدد فروش داستان خود برآمد. مهر ۱۳۹۵ (اکتبر ۲۰۱۶)، تنها چند هفته مانده به انتخابات، وکیل شخصی ترامپ (مایکل کوهن) ترتیب پرداخت ۱۳۰ هزار دلار به دنیلز را داد تا او در قالب یک توافق عدم‌افشا (NDA) سکوت کند.

این پرداخت پنهانی درست زمانی صورت گرفت که کمپین ترامپ به دنبال مهار خسارت نوار Access Hollywood بود و نگران افشای رسوایی‌های بیشتر بود.

پس از این که ترامپ رئیس‌جمهور شد، وال‌استریت جورنال در ژانویه ۲۰۱۸ داستان پرداخت به دنیلز را فاش کرد.

ابتدا ترامپ هرگونه اطلاع از این پول را انکار کرد («نه… باید از مایکل کوهن بپرسید چرا پول داده»). اما چند ماه بعد در ۲۰۱۸ در گزارش مالی فدرال اذعان کرد که پول پرداختی را به کوهن بازپرداخت کرده است. مایکل کوهن نیز اعتراف نمود که این مبلغ را به دستور ترامپ و «برای اثرگذاری بر انتخابات» پرداخت کرده است.

او در اوت ۲۰۱۸ در دادگاه فدرال بابت نقض قوانین مالی انتخابات مجرم شناخته شد و روانه زندان گردید. استورمی دنیلز پس از نقض توافق سکوت (به دلیل افشای قضیه)، آزاد شد تا علناً صحبت کند. او در مارس ۲۰۱۸ در مصاحبه برنامه ۶۰ دقیقه جزئیات رابطه و حتی تهدیدهایی که برای سکوت دریافت کرده بود را بازگو کرد.

ترامپ همواره داشتن رابطه را انکار کرده، هرچند اذعان دارد این پول به او پرداخت شده ولی مدعی است برای جلوگیری از «اتهامات دروغ و اخاذی» بوده است.

دنیلز در سال ۲۰۱۸ یک شکایت افترا علیه ترامپ (به خاطر توییت ترامپ که او را “حقه‌باز” خوانده بود) مطرح کرد که دادگاه آن را رد کرد و دنیلز به پرداخت حق‌الوکاله ترامپ محکوم شد.

نتیجه حقوقی: پرونده اصلی به خود ترامپ رسید؛ دادستانی منهتن در مارس ۲۰۲۳ ترامپ را به جرم جعل اسناد تجاری (برای پنهان‌کردن نحوه ثبت بازپرداخت این پول به کوهن) در ۳۴ فقره کیفرخواست کرد.

این نخستین‌بار در تاریخ بود که یک رئیس‌جمهور سابق آمریکا تحت تعقیب کیفری قرار می‌گرفت. ترامپ در آوریل ۲۰۲۳ در دادگاه نیویورک بی‌گناهی خود را اعلام کرد.

انتظار می‌رود محاکمه او در این پرونده برگزار شود. در صورت اثبات، هر فقره جعل اسناد می‌تواند تا ۴ سال زندان داشته باشد. ترامپ این ماجرا را «تعقیب سیاسی» خوانده و می‌گوید هیچ قانون انتخاباتی را نقض نکرده است.

کارن مک‌دوگال

مدل سابق مجله پلی‌بوی که مدعی است با ترامپ در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ رابطه عاشقانه طولانی‌تری داشته است.

او می‌گوید چندین بار در هتل‌های مختلف و حتی در آپارتمان ترامپ در برج ترامپ با او ملاقات داشته است. در بحبوحه انتخابات ۲۰۱۶، مک‌دوگال تصمیم داشت داستانش را بفروشد. دوست صمیمی ترامپ، دیوید پِکر (مدیر نشریه National Enquirer) وارد عمل شد. شرکت تحت مدیریت پِکر (American Media Inc) در آگوست ۲۰۱۶ با کارن مک‌دوگال قرارداد خرید حق انحصاری انتشار داستان او را به مبلغ ۱۵۰ هزار دلار امضا کرد.

اما این داستان هرگز منتشر نشد؛ مجله انکوایر طبق رویه «بگیر و بکش» (Catch and Kill) آن را بایگانی کرد تا به ترامپ آسیب نرسد.

بدین ترتیب مک‌دوگال عملاً حق صحبت علنی را از دست داد. پس از انتخابات، وقتی رسوایی فاش شد، مک‌دوگال از AMI شکایت کرد و توانست از قرارداد خارج شود و داستانش را با رسانه‌ها در میان بگذارد (او در سال ۲۰۱۸ در مصاحبه‌ای رابطه‌اش را با جزئیات توضیح داد). ترامپ داشتن رابطه را انکار کرده اما صدای ضبط‌شده‌ای از او و مایکل کوهن در سپتامبر ۲۰۱۶ وجود دارد که درباره «پرداخت به مک‌دوگال از طریق خرید حق داستان او» صحبت می‌کنند. در آن صوت، ترامپ پیشنهاد می‌کند پول نقد پرداخت نشود بلکه از طرق دیگر باشد. این نوار را کوهن در اختیار CNN گذاشت. نتیجه حقوقی: پرداخت به مک‌دوگال به طور مستقیم در پرونده کیفری ترامپ در نیویورک اتهامی ایجاد نکرد (چون پرداخت توسط شرکت رسانه‌ای بوده، نه خود ترامپ).

اما دادستان‌ها از آن به عنوان بخشی از «طرح مخفی‌کاری غیرقانونی تاثیر بر انتخابات» یاد کرده‌اند. دیوید پکر (مدیر AMI) بابت این همکاری غیرقانونی در حفظ اسرار، مورد بازجویی قرار گرفت و شرکت او با دادستان‌های فدرال به توافق عدم تعقیب رسید. در کیفرخواست ۲۰۲۳ منهتن هم به نقش پکر در توطئه پنهان‌کاری اخبار رسواکننده اشاره شده است.

کارن مک‌دوگال خود هیچ اقدام حقوقی علیه شخص ترامپ انجام نداد و صرفاً قراردادش با انکوایر را لغو کرد. او گفته هدفش علنی کردن حقیقت بود و اکنون احساس می‌کند صدایش شنیده شده است.

سایر موارد سرپوش‌گذاری

فراتر از دنیلز و مک‌دوگال، گزارش‌هایی وجود دارد که تیم ترامپ برای جلوگیری از انتشار اخبار منفی دیگر نیز تلاش کرده است. از جمله ماجرای یک دربان برج ترامپ که ادعا می‌کرد اطلاعاتی از داشتن فرزند نامشروع توسط ترامپ دارد. گفته شده در اواخر ۲۰۱۵، این دربان توسط شرکت AMI مبلغ ۳۰ هزار دلار دریافت کرد تا داستان را نفروشد.

همچنین در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶، پکر (مدیر AMI) به ترامپ گفته بود که «چشم و گوش کمپین» او خواهد بود و هر داستان رسواکننده‌ای را می‌خرد و دفن می‌کند.

این همکاری منجر شد چند داستان بالقوه زیان‌بار برای ترامپ هرگز به‌موقع منتشر نشوند. ترامپ پس از فاش شدن این رویه‌ها مدعی شد اینها صرفاً «معاملات شخصی خصوصی» بوده و نقض قانون انتخابات نبوده‌اند. اما بسیاری از کارشناسان حقوقی معتقدند پنهان‌کاری این پرداخت‌ها (از طریق جعل اسناد مالی) نقض مقررات تامین مالی کمپین است. به هر روی، پرونده کیفری نیویورک اکنون در حال پیگیری همین موضوع است و تعیین خواهد کرد که آیا ترامپ با پنهان کردن پرداخت‌های حق‌السکوت، مرتکب جرم شده است یا خیر.

وضعیت کنونی (تا سال ۲۰۲۵)

تا پایان سال ۲۰۲۵، اکثر موارد فوق از لحاظ حقوقی مختومه شده یا پیگیری نشده‌اند، به جز چند استثنا:

حکم مدنی کارول: مهم‌ترین تحول، صدور رأی تاریخی به نفع ای. جین کارول بود که ترامپ را به آزار جنسی و افترا مسئول شناخت.

ترامپ بابت این حکم ۵ میلیون دلار محکوم شد و درخواست تجدیدنظر داده است. همچنین کارول شکایت جداگانه‌ای برای اظهارات ترامپ در سال ۲۰۲۲ (درباره همین موضوع) طرح کرده که هنوز جریان دارد. این بدان معناست که در ۲۰۲۵ نیز احتمالاً ترامپ بار دیگر در دادگاه مدنی بابت تهمت به کارول محاکمه خواهد شد.

پرونده کیفری منهتن (حق‌السکوت): کیفرخواست ۳۴ فقره‌ای علیه ترامپ به اتهام جعل اسناد مالی مرتبط با پرداخت به استورمی دنیلز، قرار است در اوایل ۲۰۲۴ به دادگاه برود.

ترامپ که خود را بی‌گناه دانسته، در صورت محکومیت ممکن است با مجازات مالی یا حتی حبس مواجه شود. این پرونده اولین رسیدگی کیفری به اعمال ترامپ در حوزه رفتارهای جنسی‌اش خواهد بود. در سال ۲۰۲۵، نتیجه این دادگاه (اگر برگزار شود) مشخص خواهد کرد که آیا ترامپ به خاطر پنهان‌کاری رابطه‌اش مجرم است یا خیر.

سایر دعاوی: پرونده سامر زرووس (افترا) با پس‌گرفتن شکایت مختومه شد و ترامپ خسارتی نپرداخت. پرونده آلووا جانسون نیز پیش از رسیدن به مرحله محاکمه پس گرفته شد. بدین ترتیب هیچ محکومیت کیفری یا مدنی دیگری علیه ترامپ در زمینه آزار جنسی تاکنون وجود ندارد. زنان دیگر نیز یا از پیگیری صرف‌نظر کردند یا مشمول مرور زمان شده‌اند.

از منظر سیاسی و اجتماعی، این اتهامات هرچند ضرباتی به وجهه ترامپ وارد کرد، اما مانع از پیروزی او در انتخابات ۲۰۱۶ نشد. استدلال حامیان ترامپ این بود که مردم آمریکا با علم به این ادعاها او را برگزیدند و در واقع «این موضوعات در انتخابات پاسخ داده شده است».

اما مخالفان اشاره می‌کنند که در فضایی متفاوت (پس از #MeToo) شاید نگاه افکار عمومی تغییر کرده باشد.

نظرسنجی‌ها در اواخر ۲۰۱۷ نشان داد حدود نیمی از رأی‌دهندگان (و نزدیک به ۶۰٪ زنان رأی‌دهنده) عقیده داشتند ترامپ به خاطر همین اتهامات باید استعفا دهد.

ترامپ خود هیچ‌گاه عذرخواهی مشخصی از شاکیان نکرده و همواره موضع انکار و حمله را حفظ کرده است. همسرش ملانیا ترامپ و اعضای خانواده‌اش نیز او را حمایت کرده و این ادعاها را توطئه سیاسی خوانده‌اند.

با این حال، میراث این رسوایی‌ها در تاریخ آمریکا بی‌سابقه است: او نخستین رئیس‌جمهوری آمریکاست که ده‌ها زن علناً او را به سوءاستفاده جنسی متهم کرده‌اند و در دادگاه نیز بابت سوءرفتار جنسی مسئول شناخته شده است. این موارد بدون شک در ارزیابی تاریخی از شخصیت و دوران فعالیت ترامپ تاثیرگذار خواهند بود.

 

منابع و مراجع:

گزارش‌های خبری ABC News، نیویورک تایمز، گاردین، رویترز و بیزنس اینسایدر درباره فهرست زنان شاکی، اظهارات ترامپ و نتایج دعاوی

اسناد دادگاهی مربوط به پرونده‌های ای. جین کارول و مایکل کوهن

مصاحبه‌ها و کنفرانس‌های خبری شاکیان مانند جسیکا لیدز، ریچل کروکس، سامانتا هالوی و دیگران

متن نوار Access Hollywood و گزارش واشینگتن‌پست از محتوای آن

اعترافات خود ترامپ در برنامه رادیویی هاوارد استرن درباره ورود به رخت‌کن مسابقات زیبایی

و اظهاراتش درباره دخترش ایوانکا در برنامه The View

گزارش رویترز درباره پرداخت‌های حق‌السکوت و کیفرخواست دادستانی منهتن